วันที่ฟ้าไม่เป็นดั่งใจ วันที่อะไรก็เหมือนจะหนักไปเสียทุกอย่าง
ใจของเธอเปราะบางเสมือนจะแตกสลาย
วันที่ฟ้าซัดเธอล้มลง ใจเธอต้องจมกับความปวดร้าวที่เกินทำใจ
อยากบอกเธอเอาไว้ ไม่ไหวก็อย่าฝืน
วาง สิ่งใดในใจโปรดวาง อย่าแบกเอาไว้
สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วไม่อาจแก้ไข เธอต้องปล่อยมัน
ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป จบไปแล้วก็ให้มันจบไป
อย่าไปรั้งไปยื้อ นี่คือเวลาที่เธอต้องทำความเข้าใจ
เจ็บวันนี้พรุ่งนี้ก็คงหาย ปล่อยวางใจ ปล่อยให้โลกหมุนไป
อย่าไปยึดไปถือ ให้วันเวลาพัดพา เป็นไป
และสุดท้ายทุกอย่างจะกลายเป็นครูที่ดี
เดินก็ไม่ค่อยจะตรงเพราะต้องแบกปัญหาที่มีไว้บนบ่า
อุปสรรคที่มันพุ่งเข้ามา บางทีบางครั้งมันก็ยากเกินกว่า
ที่จะรับ จะไม่รับจะไม่หยุด ทุกความทุกข์ไม่ปล่อยให้มันได้เกิด
ปิดความคิดของตัวเองไปซะเถิด สุดท้ายแล้วเราก็ทำได้แค่ปล่อย
เพราะปัญหามันก็มีมากมาย บางทีบางครั้งมันก็ยากเกินแก้
เธอเคยมีอยู่แค่เพียงร่างกายในวันที่เธอออกจากท้องของแม่
ทุกสสารมันมีเกิดและมีดับ และทุกปัญหาไม่ได้มีทางให้แก้
วันที่เธออยู่กับเรื่องแย่ ๆ บางทีเธอก็ทำกับมันได้เพียงแค่
วาง สิ่งใดในใจโปรดวาง อย่าแบกเอาไว้
สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วไม่อาจแก้ไข เธอต้องปล่อยมัน
ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป จบไปแล้วก็ให้มันจบไป
อย่าไปรั้งไปยื้อ นี่คือเวลาที่เธอต้องทำความเข้าใจ
เจ็บวันนี้พรุ่งนี้ก็คงหาย ปล่อยวางใจ ปล่อยให้โลกหมุนไป
อย่าไปยึดไปถือ ให้วันเวลาพัดพา เป็นไป
และสุดท้ายทุกอย่างจะกลายเป็นครูที่ดี
(และแล้วสักวันเธอจะเข้าใจ) (everything gonna be alright) เป็นครูที่ดี
(สุขทุกข์วนเวียนผันเปลี่ยนเรื่อยไป) (วัฏจักร ๆ วัฏจักรนั้น) กลายเป็นครูที่ดี
(ชีวิตง่ายดายไม่เคยสอนใคร) (ความเจ็บปวดบางครั้งก็ทำให้เราจำได้)
(เรียนรู้ไว้เถิด) เรียนรู้ไว้เถิด
เรียนรู้ไว้ (ปล่อยให้มันเป็นไป) หนักหนาเท่าไรต้องวาง