การเดินทางที่ฉันไม่มีแม้จุดหมาย
รอบตัว วุ่นวาย จนไม่มีใครได้ยินฉัน
ฉันดำดิ่งอยู่ในกองของน้ำตา
และไม่มีใครคนไหน ที่จะดึงฉันขึ้นไป
โลกที่ไม่มีใครเข้าใจ
รอเวลาฉันล้มก็เหยียบซ้ำ
แต่กลับมีหนึ่งคนที่เคียงข้างฉันไม่ไปไหน
คนที่บอกว่าอย่าเพิ่งท้อ
คนที่บอกว่าฉันชอบหน้างอ
และเธอคือคนๆนั้น
ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างฉัน
ในวันที่ฉันไม่เหลือใคร
ขอบคุณทุกเสียงหัวเราะ
ในวันที่ฉันยืนไม่ไหว
เพราะทุกวันที่ฉันมีเธอ
โลกที่มืด ก็ผลันสดใส
แม้ทุกสิ่ง ทุกอย่างเปลี่ยนผันสักเท่าไร
แต่รักของฉันยังเหมือนเดิม
ทุกๆรอยยิ้มที่มีให้กัน มันช่างมีความหาย
จะดีหรือร้าย แค่ไหน หันไปก็ยังมีเธออยู่
เธอเป็นคนที่ทำให้ได้ฉันรู้
ความรู้เล็กๆที่ยิ่งใหญ่
รักของเธอทำให้มีจุดหมาย
โลกที่ไม่มีใครเข้าใจ
รอเวลาฉันล้มก็เหยียบซ้ำ
แต่กลับมีหนึ่งคนที่เคียงข้างฉันไม่ไปไหน
คนที่บอกว่าอย่าเพิ่งท้อ
คนที่บอกว่าฉันชอบหน้างอ
และเธอคือคนๆนั้น
ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างฉัน
ในวันที่ฉันไม่เหลือใคร
ขอบคุณทุกเสียงหัวเราะ
ในวันที่ฉันยืนไม่ไหว
เพราะทุกวันที่ฉันมีเธอ
โลกที่มืด ก็ผลันสดใส
แม้ทุกสิ่ง ทุกอย่างเปลี่ยนผันสักเท่าไร
แต่รักของฉันยังเหมือนเดิม
ถึงแม้เราต้องไกล
ใจฉันคงเดิม
รักของเธอคอยเติม
ให้วันพรุ่งนี้ยังมีความหมาย
ถึงแม้เราต้องไกล
แต่ใจของเราไม่ห่าง
เธอเติมช่องว่างที่ขาดหาย
ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างฉัน
ในวันที่ฉันไม่เหลือใคร
ขอบคุณทุกเสียงหัวเราะ
ในวันที่ฉันยืนไม่ไหว
เพราะทุกวันที่ฉันมีเธอ
โลกที่มืด ก็ผลันสดใส
แม้ทุกสิ่ง ทุกอย่างเปลี่ยนผันสักเท่าไร
แต่รักของฉันยังเหมือนเดิม