ถ้าบอกกับเธอไปว่ารัก ถ้าบอกกับเธอว่าคิดถึง
จะบอกให้ซึ้งทุกคำที่เอ่ยไป
ถ้าบอกกับเธอให้ได้รู้ จะบอกกับเธอไม่เจ้าชู้
และฉันน่ะสู้คนนั้นเขาได้มั้ย
อยากย้อนไปในช่วงยุคหินที่คนไม่ต้องมีภาษา
คงพูดออกมาได้ง่ายดายกว่านี้
พอเจอหน้าเธอก็ไม่รู้ จะพูดออกไปได้อย่างไร
คำพูดง่ายๆทำไมมันยากเหลือเกิน
และอยากจะบอกให้รู้ไว้เธอคือคนเดียวในใจ
รู้มั้ยฉันกลัวขนาดไหนไม่กล้าจะพูดออกไป
เหมือนฉันเป็นนกที่หัดบิน แต่ไม่กล้าบินขึ้นไป
ก็กลัวว่าตกลงมาแล้วจะเจ็บจนทนไม่ไหว
ถ้าบอกกับเธอไปว่ารัก ถ้าบอกกับเธอว่าคิดถึง
จะบอกให้ซึ้งทุกคำที่เอ่ยไป
ถ้าบอกกับเธอให้ได้รู้ จะบอกกับเธอไม่เจ้าชู้
และฉันน่ะสู้คนนั้นเขาได้มั้ย
อยากย้อนไปในช่วงยุคหินที่คนไม่ต้องมีภาษา
คงพูดออกมาได้ง่ายดายกว่านี้
พอเจอหน้าเธอก็ไม่รู้ จะพูดออกไปได้อย่างไร
คำพูดง่ายๆทำไมมันยากเหลือเกิน
เก็บข้อความที่ลับไว้ในใจ
บอกกับเธอออกไปให้เธอได้รู้จะดีไหม
ก็เวลาที่เธอเดินมายังกลัวอยู่ข้างใน
กลัวถ้าบอกออกไปแล้วเธอไม่รับเข้าให้
และถ้าเธอไม่รับฉันต้องทำยังไง
แกล้งทำเป็นเหมือนเดิมเป็นเพื่อนที่เดินข้างกาย
แล้วถ้าเธอเปลี่ยนไปไอตัวฉันควรทำยังไง
กลัวเธอจะเดินจากไป ไม่เหลือแม้คำว่าเพื่อนโอ้
ถ้าบอกกับเธอไปว่ารัก ถ้าบอกกับเธอว่าคิดถึง
จะบอกให้ซึ้งทุกคำที่เอ่ยไป
ถ้าบอกกับเธอให้ได้รู้ จะบอกกับเธอไม่เจ้าชู้
และฉันน่ะสู้คนนั้นเขาได้มั้ย
อยากย้อนไปในช่วงยุคหินที่คนไม่ต้องมีภาษา
คงพูดออกมาได้ง่ายดายกว่านี้
พอเจอหน้าเธอก็ไม่รู้ จะพูดออกไปได้อย่างไร
คำพูดง่ายๆทำไมมันยากเหลือเกิน
ถ้าบอกกับเธอไปว่ารัก ถ้าบอกกับเธอว่าคิดถึง
จะบอกให้ซึ้งทุกคำที่เอ่ยไป
ถ้าบอกกับเธอให้ได้รู้ จะบอกกับเธอไม่เจ้าชู้
และฉันน่ะสู้คนนั้นเขาได้มั้ย
อยากย้อนไปในช่วงยุคหินที่คนไม่ต้องมีภาษา
คงพูดออกมาได้ง่ายดายกว่านี้
พอเจอหน้าเธอก็ไม่รู้ จะพูดออกไปได้อย่างไร
คำพูดง่ายๆทำไมมันยากเหลือเกิน