ไม่น่าเจอกับเขาเลย
ไม่น่าคุยกับเขาเลย
ต้องกลายเป็นคนเหงา
ที่เขาไม่สนใจเราเหมือนเคย
เป็นอย่างนี้ทุกทีตัดใจไม่ได้สักที
ใจมันอยากเดินหนี
เพราะเขายังรักกันเหมือนเดิม
ไม่น่าเจอกับเขาเลย
ได้พบเจอใครอย่างเธอในชีวิต
ไม่เคยมีใครทำให้ฉันคลั่งไคล้ได้สักนิด
ตั้งแต่วันที่ฉันนั้นได้พบเธอ
นี่มันคงจะเป็นความรักที่
คนอย่างฉันไม่เคยได้พบเจอ
เมื่อฉันนึกถึงดวงตาคู่นั้น
ตอนที่เธอจ้องมองมาที่ฉัน
ทำเอาฉันแทบลืมหายใจ
แต่ว่าในโลกความเป็นจริงนั้น
มันก็เป็นได้เพียงแค่ความฝัน
ที่ฉันจะมีเธอข้างกาย
ไม่น่าเจอกับเขาเลย
ไม่น่าคุยกับเขาเลย
ต้องกลายเป็นคนเหงา
ที่เขาไม่สนใจเราเหมือนเคย
เป็นอย่างนี้ทุกที
ตัดใจไม่ได้สักที
ใจมันอยากเดินหนี
เพราะเขายังรักกันเหมือนเดิม
ไม่น่าเจอกับเขาเลย
ยิ่งคิดยิ่งกลุ้มยิ่งกระวนกระวาย
และพอไม่ได้เจอกันมันยิ่งจะเป็นจะตาย
แต่เธอยังมีเขาฉันจะทำยังไง
ทำไมต้องไปรักเขา Oh Why Oh Why
ถ้าคิดด้วยสมองเราไม่ควรเจอกัน
แต่อารมณ์มันพาไปตรงข้ามกับการกระทำ
รู้ว่าผิดนิดนิดแต่แค่คิดและไม่ได้ทำ
เพราะตบมือข้างเดียวมันไม่มีทางจะดัง
อย่ามาให้ความหวังหรือฉันคิดไปเองมั้ง
หรือต่อให้เธอมีใจแต่เธอยังมีเขาอยู่ตรงนั้น
คงเป็นได้แค่ฝันคงเป็นได้แค่ฝัน
ที่ฉันจะได้ยืนแทนที่เขาคนนั้น
เมื่อไหร่จะตัดใจได้สักที
สักที สักที สักที
ไม่น่าเจอกับเขาเลย
ไม่น่าคุยกับเขาเลย
ต้องกลายเป็นคนเหงา
ที่เขาไม่สนใจเราเหมือนเคย
เป็นอย่างนี้ทุกทีตัดใจไม่ได้สักที
ใจมันอยากเดินหนี
เพราะเขายังรักกันเหมือนเดิม
ไม่น่าเจอกับเขาเลย
ไม่น่าเจอกับเขาเลย