Ez da Danubio deitzen, Ez da Mississippia, Ibaizabal deitzen da nire Sorterriko ibaia. Ez da Danubioa, Ez da Ibai Horia, Erreka labur mehe Herdoil urez betea. Han ibiltzen ginen, antzina, Hango Harripausuetan... Ez da Danubio deitzen, Ez Nilo, ez Niagara, Ibaizabal deitzen da nire Sorterriko ibaia. Handik alde eginda, Zubirik zubi beti, Ez nuen uste berriz Topatuko nuenik. Orain barruan sentitzen dut Ibaizabaleko ur uherra. Ez dakit zelan gertatu den Ura barrura sartzea. Inoiz edan egingo nuen Ibaizabalekoa. Ez da Danubioa, Ez da Ganges saindua, Ume denboretako Gure erreka lohia. Orain bihotzetik pasatzen zait Ibaizabaleko ur uherra. Ez da Danubio deitzen, Ibaizabal da izena. Handik urrun ibili arren, Barrura sartu zaidana. Harrezkero zainetan Dabilkidan erreka, Neure benetako izenez Deitzen didan bakarra. Ur zaharrez berritzen dit gogoa Ibaizabaleko ur uherrak.