Han tek ikkje glansen av livet,
Den Frelsar som kallar på deg.
Først då kan for alvor du leva
Når han får deg fylgja på veg.
Først då kan for alvor du leva
Når han får deg fylgja på veg.
Du høyrer dei dårande røyster
Som lovar deg gullglim og glans,
Men ingen legg lys over vegen
Som Jesus og kjærleiken hans.
Han hjelper i brattaste bakkar
Og stør deg når vegen vert smal.
Han signar dei sollyse sletter
Og lyser i dødsskuggens dal.
Han fører deg frelst over fjorden,
Heilt fram til den himmelske strand.
Når døden sin brottsjø du møter,
Vil Jesus dra båten i land.
Han tek ikkje glansen av livet,
Han gyller din morgon og kveld
Og opnar ei dør til dei salar
Der æveleg høgtid du held
Og opnar ei dør til dei salar
Der æveleg høgtid du held