Mellom bakkar og berg ut med havet Heve nordmannen fenge sin heim Der han sjølv heve tuftene grave Og sett sjølv sine hus oppå deim Han såg ut på dei steinute strender Der var ingen som der hadde bygd Lat oss rydja og byggja oss grender Og så eiga med rudningen trygt Han såg ut på det bårute havet Der var ruskut å leggja ut på Men der leikade fisk ned i kavet Og den leiken den ville han sjå Fram på vinteren stundom han tenkte Gjev eg var i eit varmare land Men når vårsol i bakkane blenkte Fekk han hug til si heimlege strand Og når liene grønkar som hagar Når det lavar av blomar på strå Og når netter er ljose som dagar Kan han ingen stad venare sjå Sud om havet han stundom laut skrida Der var rikdom og benkjer og bord Men ikring såg han trelldomen kvida Og så vende han atter mot nord Lat no andre om storleiken kivas Lat dem bragla med rikdom og høgd Mellom kaksar eg inkje kan trivast Mellom jamningar helst er eg nøgd