Eg aldri kan gløyma mitt heimstadland Med fjell og med heimar og med brusande strand Med fjord og med holmar og hav i kring Og fuglesongen i austavind Johannes:¨ Og opp i frå strand går ein gamal sti Vel forma og laga i gamal tid Der halvvegs ein kjipestein, svart og grå Han står som eit minne, mot himmel blå Med grønleta bøar og avlinga rik Med bjørkeskogen i tronge vik Med nøter og garn, og med sei og laks I grendene her var det mannfolk vaks I storm og i stilla på havet dei laut Mens bøljena trugande mot dei braut Med vind i sitt segl, og med kurs mot mål Ja slik vart dei seige og hard som stål Langs lande det vaks under arbedishand Mens folket det sleit på sjø og på land Så lifte dei kone so mykje barn Slik er det å vera ein føregangsmann Her skåaer eg landet for fyrste gang Så fint og så fritt i mordi sin song Her spirde ein båd i min sjel mitt sinn Og her fekk eg arven som støpt er min