Στη μοναξιά μου τα τελευταία λόγια μου χάρισα
Για συντροφιά μου ένα ακόμα τσιγάρο σπατάλησα
Τα όνειρά μου πνιγήκαν στο γκρίζο και σήμερα
Φωτιά όταν ζήτησα όταν σε κοίταξα
Πες μου εσύ τι περίμενα
Τα βλέμματα σπίρτα
Και σαν καπνός εισπνέω βαθιά
Με γέμισες τόσο
Δεν ήθελα να εκπνεύσω ξανά
Στο τέλος της μέρας
Έπρεπε να σ' αφήσω να φύγεις
Και ο καπνός διαλύεται αργά και γίνεται αέρας
Τα βλέμματα σπίρτα
Και σαν καπνός εισπνέω βαθιά
Με γέμισες τόσο
Δεν ήθελα να εκπνεύσω ξανά
Στο τέλος της μέρας
Έπρεπε να σ' αφήσω να φύγεις
Και ο καπνός διαλύεται αργά και γίνεται αέρας
Έχω κρυμμένα σε γραπτά 10 τόνους μυστικά
Μέσα απ' όλους στα κρυφά θα 'ρθω για να σε κλέψω
Αγάπη μου, είναι βροχερά, έξω έχει συννεφιά
Μα όσο μου χαμογελάς, θα τ' αντέξω
Και φοβάμαι πιο συχνά απ' όσο θα 'πρεπε
Πως θα φύγεις πριν να ξημερώσει, πριν τρέξω
Να προλάβω να σε δω, να σου πω πως σ' αγαπώ
Έχω κόμπους που δεν ξέρω αν θα ξεμπλέξω
Κι όταν για 'σένα γράφω, κλαις
Γιατί ξύνω τις πληγές που δεν θα 'πρεπε καν ν' αναφέρω
Αυτό που νιώθω, πώς θα το προφέρω
Θα προσφέρω την ψυχή μου στο διάβολο άμα το θες
Τα βλέμματα σπίρτα
Και σαν καπνός εισπνέω βαθιά
Με γέμισες τόσο
Δεν ήθελα να εκπνεύσω ξανά
Στο τέλος της μέρας
Έπρεπε να σ' αφήσω να φύγεις
Και ο καπνός διαλύεται αργά και γίνεται αέρας
Τα βλέμματα σπίρτα
Και σαν καπνός εισπνέω βαθιά
Με γέμισες τόσο
Δεν ήθελα να εκπνεύσω ξανά
Στο τέλος της μέρας
Έπρεπε να σ' αφήσω να φύγεις
Και ο καπνός διαλύεται αργά και γίνεται αέρας
Μέσα μου ζουν τα χειρότερα τέρατα
Χάσε τα πάντα πριν πούμε για έρωτα
Ζω μόνο νύχτες και λίγο ξημέρωμα
Γράφω με κάψιμο, τύψεις, ξενέρωμα
Απωθημένα μου, βίτσια και κέρατα
Για να με πείσω ότι σε ξεπέρασα
Για να σε έχω, για να έχω παράλληλα δικαιολογία
Να λέω πως σ' έχασα, yeah
Είμαι σ' αυτό το σημείο που τα λάθη πονάνε διπλάσια
Πλέον ζω μόνο με τ' άσχημα
Τα προβλήματα αυτά είναι θανάσιμα
Παράπονα, τύψεις και βάσανα
Δεν έχει χαρούμενο τέλος για 'μας, αγάπη μου
Αντίο, κουράστηκα
Μα στάσου να σιχαθώ τ' όνομά σου
Καθώς σ' έχανα, σ' ικέτευα, Στάσου
Μα ήτανε η στάση σου τέτοια και η κατάσταση
Που μου 'λεγε πως θα 'πρεπε να μάθω μακριά σου
Να ζω, ν' αγαπώ, να μαζεύω ελπίδα για να βγει ο χειμώνας
Μα ακόμα τα μόνα λεπτά που σε χρειάζομαι περνάν σαν αιώνας
Στη μοναξιά μου τα τελευταία λόγια μου χάρισα
Για συντροφιά μου ένα ακόμα τσιγάρο σπατάλησα
Τα όνειρά μου πνιγήκαν στο γκρίζο και σήμερα
Φωτιά όταν ζήτησα όταν σε κοίταξα
Πες μου εσύ τι περίμενα
Τα βλέμματα σπίρτα
Και σαν καπνός εισπνέω βαθιά
Με γέμισες τόσο
Δεν ήθελα να εκπνεύσω ξανά
Στο τέλος της μέρας
Έπρεπε να σ' αφήσω να φύγεις
Και ο καπνός διαλύεται αργά και γίνεται αέρας
Τα βλέμματα σπίρτα
Και σαν καπνός εισπνέω βαθιά
Με γέμισες τόσο
Δεν ήθελα να εκπνεύσω ξανά
Στο τέλος της μέρας
Έπρεπε να σ' αφήσω να φύγεις
Και ο καπνός διαλύεται αργά και γίνεται αέρας