Πες μου από ποιο σημείο να το
Πιάσω ώστε να σου πω
Ό,τι βαραίνει τη συνείδηση μου εδώ
και καιρό, να εφησυχαστώ
Το εμείς είχα στο προσκήνιο με
Οτιδήποτε άλλο έβρισκα περιττό
Ένα συγγνώμη κι ένα ευχαριστώ
Ποτέ δεν κατάφερα να καταπιώ
Μου κάνω κακό, στο κενό ακροβατώ,
Εναντίον μου συνομωτώ
Σε κάθε μου λάθος κοιτώ τον καθρέφτη
Και ειρωνικά με χειροκροτώ
Δεν φταίει κάνεις σας, μόνο εγώ και το κατεστραμμένο μου εγώ
Που δεν μπορώ μ' άλλο μάτι να δω τον
κόσμο αυτό που με βάλαν να ζω
Όσο κι αν το επιχειρώ την κάθε
Σκέψη μου να συγκροτώ
Πάντα εν βρασμώ ψυχής τα
Λόγια μου δεν καταφέρνω να
Τα συγκρατώ
Δεν σε κρατώ, δεν σ' αγαπώ,
Δεν θα σου πω όσα θέλεις να ακούσεις
Δεν θα κερδίσεις ακόμα μια μάχη
Με μόνο σου σύμμαχο τον εγωισμό
Όσα λες θα μετανιώσεις
Αν νιώσεις για λίγο όπως νιώθω εγώ
(μόνο τότε)
Μα στο συγχωρώ,
Γιατί κι εγώ δεν μπορώ εν βρασμώ
Ψυχής να σκεφτώ (καθαρά)
Και δεν κολλάει, λεν, το γυαλί αν ραγίσει
Μα κόβει χωρίς τελειωμό (και ματώνω)
Γι' αυτό εν ψυχρώ θα σου πω σε μισώ
Κι ένα μέλλον θα αφήσω μισό (πες αντίο)
Μάλλον έχεις δίκιο, ήξερες το καλύτερο
για μένα
Οι άνθρωποι δεν έχουνε αρχές,
Έχουν τέρμα
Και μετά
Όλοι μας γνωρίζουμε καλά πως
Τα πιο μεγάλα λάθη
Δεν πληρώθηκαν ποτέ ακριβά
Πες μου αν τα μάτια ανοιχτά
Εκπέμπουνε το ίδιο φως που μου 
'διναν παλιά
Πες τώρα πια, είσαι καλά
Εγώ ακόμα βρίσκομαι στα μισά ενός καλοκαιριού γεμάτο ευθύνες
Περάσανε μέρες και μήνες και
Βαρυχειμωνιά
Ήλπιζα πως όλα θα παν καλά, μα καλά,
Τι καλά
Πόσο επιφανειακά κυλάν τα πάντα
άσκοπα αργά
Απόψε δεν γεμίζει η γειτονιά
Κι άμα γεμίσει δεν νομίζω πως θα μας δω αγκαλιά ή μας δω γενικά
Και μιλώ φυσικά και ειδικά για τις μέρες εκείνες
Που αυτές οι φρίκες σου, γίνονταν
Φρίκες μου
Κι αυτοί οι στίχοι μου, γίνονταν
Στίχοι σου
Έπαιρνες σάρκα και τη μορφή ενός
Δίστιχου
Που δεν είπα ποτέ και το ξέρω πως θες,
Μα αν το πω τι θα αλλάξει, μου λες
Θα νιώσουμε καλά για ένα sec και
Θα 'ναι όλα κομπλέ
Πες μου, τώρα νιώθεις ενοχές
Όσα λες θα μετανιώσεις αν νιώσεις
Για λίγο όπως νιώθω εγώ (μόνο τότε)
Μα στο συγχωρώ, γιατί κι εγώ δεν
Μπορώ εν βρασμώ ψυχής να σκεφτώ
(καθαρά)
Και δεν κολλάει, λεν, το γυαλί αν ραγίσει,
Μα κόβει χωρίς τελειωμό (και ματώνω)
Γι' αυτό εν ψυχρώ θα σου πω σε μισώ
Κι ένα μέλλον θα αφήσω μισό (πες αντίο)
Μάθε μου πως να πετώ όταν τα
Φτερά που 'χω στην πλάτη μου είναι τσακισμένα
Μίλα μου για το πως εσύ γνωρίζεις
Πιο καλά τι κάνει κακό σε μένα
Άσε με έστω για δυο γαμημένα
Λεπτά να πάρω μια ανάσα χωρίς εσένα
Ύστερα πνίξε με στον καπνό
Της ανασφάλειας και στην
Πεποίθηση πως γυρνάνε τα περασμένα
Όσα λες θα μετανιώσεις αν
Νιώσεις για λίγο όπως νιώθω
Εγώ (μόνο τότε)
Μα στο συγχωρώ, γιατί κι εγώ
Δεν μπορώ εν βρασμώ ψυχής να σκεφτώ (καθαρά)
Και δεν κολλάει, λεν, το γυαλί αν
Ραγίσει, μα κόβει χωρίς τελειωμό
(και ματώνω)
Γι' αυτό εν ψυχρώ θα σου πω σε μισώ
Κι ένα μέλλον θα αφήσω μισό
(πες αντίο)