สายตามองผ่าน
ความหวังบางๆที่ฉาบบนบานหน้าต่างของเรา
ช่วยฉันให้พ้นจากบนนี้ได้ไหม
ไอแสงสว่างมันเป็นเช่นไร
สัมผัสมันได้หรือเปล่า
สีสันของมันจะเป็นเช่นดังเส้นผมของเราหรือเปล่า
พื้นพสุธาละเลงด้วยความสิ้นหวังที่ตายจาก
จบไปเท่าไรกับใครที่พ่ายต่อคำสาปร้ายของเธอคนนั้น
อนาคตที่ไม่มีใครกำหนด
สุดท้ายตัวฉันเองก็คงหมดไม่มีสิทธิ์
จินตนาการความโหดร้ายความสวยงามทั้งหมดนั้น
บทสุดท้ายที่ฉันนั้นเคยเฝ้ารอ
เศษส่วนหนึ่งของความหวังก็จะรอ
ปลายคมดาบที่ช่วยลบล้างหยดน้ำตาแห่งความเหงาให้เลือนหาย
เข็มนาฬิกายังเดินสู่ความอ้างว้างไร้แสงสว่าง
อ้อนวอนจากใคร
พระเจ้าองค์ไหน
มันก็เต็มไปด้วยความสิ้นหวังเหมือนเดิมอย่างนั้น
มีใครเข้ามา
ฝันหรือมายา
หรือภาพลวงตา
คำสาปได้หายไป
จริงใช่ไหม? เป็นจริงใช่ไหม?
เศษความหวังที่สลายได้กลับฟื้นคืน
ความอ้างว้างและความเหงาที่เกิดมา
จะถูกลบจากคนนั้นที่เข้ามา
อนาคตอันสดใสที่ใฝ่หา
โปรดมองมายังที่ฉันที่ตรงนี้
แสงสว่างนั้นที่เล็ดลอดสอดเข้ามา
กระทบและสะท้อนสู่สายตา
ปลายคมดาบ ฟาดฟัดลงมา
ความสิ้นหวังสาดกระเซ็นไปทั้งกาย
บทสุดท้ายที่ฉันนั้นเคยเฝ้ารอ
ปลิดชีวิตลมหายใจที่วอนขอ
ได้สิ้นสุดจินตนาการความโหดร้าย
ความสวยงามทั้งหมดนี้
ปลดปล่อยฉันจากความตายด้วยความตาย
เรื่องราวตอนจบ
สุดท้ายแล้วฉันก็จบชีวิต
เพื่อเหตุผลใด