Dagane går så de pleie, Uger bler månar og år, Av og te e eg litt leie, Av og te stopp' eg og står. Kjenne det regne i livet, Kulingen komme igjen, Malaren myssta motivet, Skrivaren myssta sin penn. Myssta meg sjøl faktisk, nesten, Det va liga før at eg fór, Då tenkt eg at filler, forresten, Ka ska eg med seks fot med jord? Vinteren komme og fryse, Våren e ikkje å se, Sommar e drømmen om lyset, Slepp ikkje taget i det. Om det e aldri så lide, Så e der jo det då, javel, Kanskje der e någe i det, Vekk med det vonda, farvel. Ka om eg tog meg i nakken Og lyfta meg opp itte den, Heilt opp te toppen av bakken, Då fekk eg vel udsikt igjen. Udsikt te hav og te himmel, Udsikt te ting så kan bli, Tanken e yrande svimmel, Nå går eg inn i mi tid.