Veño arrimado a unha pena, Traigo tristura na voz, No máis escuro dos días Colléume a noite no albor. Unha rúa de pedra mollada, Tan só hei de vagar Co alento dunha naiciña Que me fala querendo chorar. Teño un silencio bagoado, Nas veas un lume rabiado. Non me gardes no olvido Que no seo me levas contigo. O alento dos beizos da alma Quixo tecer un amor Envolto en ventos de auga. Tremendo as miradas, Xemendo o ruído Da man dun trebón. Tatuada no peito a lisura violenta Desde amencer farto de bágoas de ferro, Eu morro por ela e sen ela xa vivir non quero. Deixar de min quixera Nesta beiriña do mundo Esta dor que me enterra no mar máis profundo. Ca morriña nos ollos, Na gorxa o inferno, Pra min non hai maio, Pra min sempre é inverno.