Sonnye reki, mertvye kamni Skryty tumanom, tajnu hranja Novye bogi spjat na ladoni Novuju krov' pustila zemlja Vnov' pelenoj skryta nadezhda Hladnoj slezoj plachet ona Moj novyj mir... Chto bezmjatezhno Zhdet pod durmanom dolgogo sna? Alyj zakat ja ochami nezrimo iwu v nebosklone Slovo do ljuda slepogo s nadezhdoj nesu na ladoni Vstav pred Kumirom rodimym, ja vnov' upadu na koleno Slovo zhivoe nesu do nego ja v glubinnoe nebo Slovo netlenno, Slovo zhivoe Snova reku tajnu hranja Glasom otchajan'ja prizyvaju Rodnye bogi slyshat menja Spustitsja pticej K Drevu Nadezhdy Drevnee Slovo glasom bogov Drevnee Slovo - sila inogo Skinet s zemli tjazhest' chuzhdyh okov Vstrepenetsja - da Rus' Vo sedyh drevah Vospoet v polyn'e glasom proshlogo Nesu Slovo-Glas v sled do ljuda ja V vewej pesne ty da uslysh' ego Da glagol' ty skaz Slovo vewee Predkom starym nam, da zavewano Slovo mudroe, druzhe Striboga Toboj vek stojat' nam obewano Pod pesni lesov Drev slovo nezrimo To Slovo bogov To nami hranimo Slovo ne tlenno, Slovo zhivoe Snova reku, tajnu hranja Rodnye bogi v nashih ladonjah Slovom voskresshie iz ognja Dlja menja!