Tveimur jafnfljótum Tiplar yfir sandinn Landið suður lokkar Tíminn hálfnaður Sömuleiðis vandinn Andið svala okkar Enginn þekkir til Gjörða eða göngu Vona sinna valdur Gömlu konunnar Endur fyrir löngu Kona vindur kaldur Skórinn Gatslitinn Skörð eru í kápu Lækir frosnir leka Skemmir göngu með Sögum eða drápu Flækir ísinn fleka Reynslan Æskune Rúði inn að skinni Tapa laufin trjánum Rífur gömul sár Slitrótt bernskuminni Gapa klettar gjánum Það var haust, við þögðum Allt vort traust, við á þig lögðum Endalaust en lítið sögðum Það var haust, við þöðum Ferðast einsömul Fararskjótinn enginn Gjánum klettar gapa Félagsskapurinn allur Úr sér genginn Trjánum laufin tapa Kaldur vindurinn Klónum sínum sekkur Fleka ísinn flækir Krækiberjablá Lækjarvatnið drekkur Leka frosnir lækir Liðið sumarið Lækkar sól og dofnar Kaldur vindur kona Leggst þar undir stein Örmagna og sofnar Valdur sinna vona Leikur andlitið Ljósrauð morgunglæta Okkar svala andið Líkt og Brynhildar Goðin hennar gæta Lokkar suður-landið Það var haust, við þögðum Allt vort traust, við á þig lögðum Endalaust en lítið sögðum Það var haust, við þögðum Það var haust, í sárum Allt vort traust, við á þig bárum Endalaust en lítið sögðum Það var haust, við þögðum Það var haust, í klettum Allt vort traust, við á þig settum Endalaust en lítið sögðum Það var haust, við þögðum