Θ' ανήκουμε στο σήμερα αφού τ' αύριο δε μας θέλει
Πώς πτοείται αυτό που άνοδο δεν έχει;
Επιφάνεια τραχεία, το μέσα τέχνη
Μαζεύουμε στιγμές που πέφτουν κάτω απ' τις τσέπες απ' ό,τι τρέχει
Αν κυκλοφορεί εχθρός, τότε φυλή που αντέχει
Όπου πάγος το συναίσθημα, καλούμε μνήμες να παράξουν ζέστη
Έχοντας όνειρα κλεισμένα στα δοχεία με τις στάχτες
Περιμένουν να ελευθερωθούν απ' ανέμους διαβάτες
Ηρεμούμε δίψα με πόσιμες λάσπες
Στο μπετό ευδοκιμεί το συρματόπλεγμα όταν φυτευτεί μ' ανάγκες
Τ' αστέρια είν' ο οδηγός, μα έχουν χαθεί απ' τις εκλάμψεις
Κι όσοι έχουν τυφλωθεί ρωτάν κωφούς για τις διαβάσεις
Που πρέπει να σταθείς για να υπάρξεις;
Γύρω από το κεφάλι φωτοστέφανο μα καίει κιλοβατώρες, μην τ' ανάψεις
Ανάμεσά μας κάτι που δε μοιάζεις
Και δίπλα μας αυτό που τρέχεις πάντοτε να φτάσεις
Είμαστε τα παιδιά της νέας εποχής, ψάχνοντας στ' άδεια
Θ' ανήκουμε στο σήμερα, αφού τ' αύριο ζει για πάντα
Οι γροθιές μας, τα πιστεύω μας κι οι ουλές γράφουν στα μάτια
Στον κήπο της Εδέμ κλεισμένοι, ευλογημένοι με κατάρα
Είμαστε τα παιδιά της νέας εποχής!
Είμαστε τα παιδιά της νέας εποχής!
Οι γροθιές μας, τα πιστεύω μας κι οι ουλές γράφουν στα μάτια
Στο κήπο της Εδέμ κλεισμένοι, ευλογημένοι στην κατάρα
Έχουμε όλοι από ένα φύλακα δραπέτη
Το στέκι τους, η οδός της αμαρτίας, πάνω απ' της κόλασης τη στέγη
Φωνές που εκλιπαρούν ψυχαγωγούν την ακοή τους
Όσο πίνουν το αίμα απ' ό,τι σώσαν' και δεν πήραν' την τιμή τους
Μα θ' ανήκουμε στο σήμερα, αφού τ' αύριο δε μας θέλει
Δεν πτοείται αυτό που άνοδο δεν έχει
Η επιφάνεια τραχεία, το μέσα τέχνη
Κλέβουμε στιγμές που υπάρχουν μέσα στις τσέπες απ' ό,τι βλέπει
Είμαστε τα παιδιά της νέας εποχής, ψάχνοντας στ' άδεια
Θ' ανήκουμε στο σήμερα, αφού τ' αύριο ζει για πάντα
Οι γροθιές μας, τα πιστεύω μας κι οι ουλές γράφουν στα μάτια
Στον κήπο της Εδέμ κλεισμένοι, ευλογημένοι με κατάρα
Είμαστε τα παιδιά της νέας εποχής, ψάχνοντας στ' άδεια
Θ' ανήκουμε στο σήμερα, αφού τ' αύριο ζει για πάντα
Οι γροθιές μας, τα πιστεύω μας κι οι ουλές γράφουν στα μάτια
Στον κήπο της Εδέμ κλεισμένοι, ευλογημένοι με κατάρα
Είμαστε τα παιδιά της νέας εποχής!
Θ' ανήκουμε στο σήμερα, αφού τ' αύριο ζει για πάντα
Οι γροθιές μας, τα πιστεύω μας κι οι ουλές γράφουν στα μάτια
Είμαστε τα παιδιά της νέας εποχής!
Είμαστε τα παιδιά της νέας εποχής!
Θ' ανήκουμε στο σήμερα, αφού τ' αύριο ζει για πάντα
Στον κήπο της Εδέμ κλεισμένοι, ευλογημένοι με κατάρα