Τα σύννεφα γίνονται πορτοκαλί
Και τα μάτια σου έχουν το χρώμα της Δύσης
Άσε το αύριο να μας καλεί
Και το χθες να ζητά εξηγήσεις
Ούτε ξέρω που πάμε, δεν έχω πυξίδα
Το πόσο κρατάει, δεν έχω κλεψύδρα
Όσα έκρυβες είδα
Στα πιο μακρινά μας ταξίδια
Εδώ ζούμε μαζί, μια αγκαλιά όταν γυρνάμε και μια δουλειά να μας ζεί
Το crew έχει βγάλει λεφτά, μα το crew δεν θα γίνει ποτέ μαγαζί
Άλλες φορές συμφωνούμε και άλλες εδώ διαφωνούμε καθέτως
Δεν μασάμε αδερφέ αντιθέτως, θα πάρουν τα αρχίδια μας φέτος
Ακούς ένα μπιτ και μια ρίμα να εκπέμπει
Ο Ντόλος με ξέρει απο μπέμπη
Βιάστηκα να μεγαλώσω
Τον ξέρω απο τόσο
Ο Ζόρο λέει δεν έχουμε σχέση μ' αυτούς
Διαφέρουν οι ιδέες κι οι πυρήνες μας
Ένα ραπ χωρισμένο σε δύο σκηνές
Μην κρυβόμαστε πίσω απ' τις ρίμες μας
Παρατηρώ την Αθήνα, απ' την Δύση κοιτάζω στην Ανατολή
Σκάω απο κει δεν κρατάω κακία σε αυτούς που αγαπαώ πολύ
Μερες σκεπτόμενες
Μην βιάζεσαι, θα' ρθουν τα φράγκα κι οι γκόμενες
Έχεις ότι ζηλεύει κανείς
Ένα σπίτι με δυό αγαπημένους γονείς
Δύναμη να αντέξω δώσ' μου
Να δω τις γειτονιές του κόσμου
Ο χρόνος κι ο χώρος δικός μου
Νιώθω καλύτερα νομίζω πως ήταν καιρός μου
Ο Μπαζ επιτιθεται κι όταν ο Μπαζ επιτίθεται τίποτα δεν υποτίθεται
Δεν είστε γκανγκστερς ούτε επικίνδυνοι μπρο δεν με πείθετε
Κάτι λείπει καιρό απο 'δώ
Μα η ζωή μου φωνάζει μπροστά για να φύγουμε
Έκατσα να το σκεφτώ
Σε έχω μάθει να ζεις, με έχεις μάθει να ανοίγομαι
Χαζεύω την θάλασσα όσο τα κύμματα βρέχουν την άκρη της πρύμνης
Ότι ζήσαμε εδώ δεν αλλάζει, θα μείνει θαμμένο στα βάθη της μνήμης
Τα σύννεφα γινονται πορτοκαλί
Και τα μάτια σου έχουν το χρώμα της Δύσης
Άσε το αύριο να μας καλεί
Και το χθες να ζητά εξηγήσεις
Ούτε ξέρω που πάμε, δεν έχω πυξίδα
Το πόσο κρατάει, δεν έχω κλεψύδρα
Όσα έκρυβες είδα
Στα πιο μακρινά μας ταξίδια
Σε μια θεα καλή
Η αγαπημένη σου ώρα, τα σύννεφα γίνονται πορτοκαλί
Εκεί βγάζεις την πιο δυνατή σου κραυγή, στα μαλλιά το γυαλί
Όλη μέρα δεν τα 'βγαλες μέσα στα μάτια κανείς μην σε δεί
Κι οσοι στηρίζονται επάνω σου μην καταλάβουν οτι είσαι ακόμα παιδί
Η μάνα μου θέλει να κάνω μια κόρη, οι φίλοι μου θέλουν αγόρι
Σαν τον Μπαζ να ραπάρει, οικοδομή με τον Λιάκο να γίνει μαστόρι
Με τον Ντινάρα Καβάλας δικάβαλο να καβαλάν το μοτόρι
Να του μάθει ο Τζονης
Τους άγραφους νόμους που χρόνια τηρούμε μες το κωλοχωρι
Έλα ρε Γιώργη σήμερα έχει φεγγάρι δεν θα 'χει φαντάσματα
Όλο το Φλεβάρη έβλεπα εφιάλτες και ίδρωνα μες τα σκεπάσματα
Πάμε μια βόλτα στουρνάρη μες τις φωτιες
Να μιλάμε για δίσκους και χρόνια που πέταγα
Να 'ρθεις στο γήπεδο την Κυριακή έχουν γεμίσει εθνίκια τα πέταλα
Γάμα το ραπ των πλουσίων
Ξέρεις τι παίζει αν ήσουν Λιοσίων
Διαλέγω τον σεβασμό λίγων
Και συ πάντα διάλεγες τον θαυμασμό ηλιθίων
Στην πλατεία ακούμε να λες για χρυσά
Και μας πιάνουν τα γέλια
Γιατί οι φιλοι μου βγάζουνε δίσκους χρυσούς
Και καπνίζουνε χρυσά Καρέλια
Το ραπ με έχει κάνει αυστηρό ακροατή, η ζωή ταπεινό μαθητή
Και δεν έρχονται γιατί το ξέρουν οτι δεν θα πέσουμε αμαχητί
Και δεν έρχομαι ποτέ ξανά απο 'κει
Γιατί σε όσα είναι εδώ σε αυτά εστιάζω
Την ξεφτίλα που λες ευκαιρία
Κλωτσάω και δεν την αρπάζω
Τα σύννεφα γινονται πορτοκαλί
Και τα μάτια σου έχουν το χρώμα της Δύσης
Άσε το αύριο να μας καλεί
Και το χθες να ζητά εξηγήσεις
Ούτε ξέρω που πάμε, δεν έχω πυξίδα
Το πόσο κρατάει, δεν έχω κλεψύδρα
Όσα έκρυβες είδα
Στα πιο μακρινά μας ταξίδια