Zoro&Buzz - Folies - перевод, текст песни и слова, похожие исполнители

Kishore Kumar Hits — Zoro&Buzz - Folies текст песни

Исполнитель: Zoro&Buzz

альбом: Leoforos Kavalas

Внимание! Перевод текстов выполнен автоматически. Возможны неточности и неполнота перевода. Мы прилагаем все усилия для обеспечения точности перевода, но рекомендуем использовать его только в качестве общего ориентира.

Εγώ λάτρεψα αυτά που δε φέγγουνεЯ люблю то, что не φέγγουνεΕίδα δίπλα μου ανθρώπους να φεύγουνεЯ видел рядом со мной люди уходятΌπως φθείρει το κύμα τις βάρκες μαςКак изнашивается волна шлюпок намΈτσι αλλάζαν οι σχέσεις κι οι ανάγκες μαςТак αλλάζαν отношения и наши потребностиΠόσο στ'αλήθεια το ζήσαμεКак на самом деле жилиΚαι πόσο στ'αλήθεια πεθάναμεИ насколько на самом деле мы умерлиΠόσο άξιζαν οι αναστεναγμοί μας αυτοίСколько стоят воздыхания наши людиΚι όλες οι υποχωρήσεις που κάναμεИ все отступает, которые мы сделалиΛάτρεψα αυτά που δε φέγγουνεМне понравилось то, что не φέγγουνεΕίδα δίπλα μου ανθρώπους να φεύγουνεЯ видел рядом со мной люди уходятΌπως φθείρει το κύμα τις βάρκες μαςКак изнашивается волна шлюпок намΈτσι αλλάζαν οι σχέσεις κι οι ανάγκες μαςТак αλλάζαν отношения и наши потребностиΠόσο στ'αλήθεια το ζήσαμεКак на самом деле жилиΚαι πόσο στ'αλήθεια πεθάναμεИ насколько на самом деле мы умерлиΠόσο άξιζαν οι αναστεναγμοί μας αυτοίСколько стоят воздыхания наши людиΚι όλες οι υποχωρήσεις που κάναμεИ все отступает, которые мы сделалиΕίδα δίπλα μου ανθρώπους να φεύγουνε πριν απ'το τέλος της μέραςЯ видел рядом со мной люди уходят, прежде чем из его конца дняΟι βραδιές που το ζούσαμε γίναν πληγέςЭти ночи, что мы жили произошло ранΚαι τις σκόνες τις φύσηξε ο αέραςИ порошки со дул воздухΘυμάσαιПомнишьΚαι την ψάχναμε, κι όσο βαθαίναμε εκεί η ζωή όλο άλλαζε γεύσηИ мы искали, и, как βαθαίναμε там жизнь полностью изменится вкусΠόσοι μείναν εδώ όταν φύγαν τα ξύδια, τα ναρκωτικά από τη μέσηСколько тусовались здесь, когда вернулась бесплатная выпивка, наркотики из среднейΤώρα κανείς στο τιμόνι μαςТеперь никто на руле насΚάποιες μέρες καλύτερα μόνοι μαςНесколько дней лучше самиΤο κρου να καλύπτει τον ίσκιο μουКру охватывает вижу яΚι ο Zoro να στηρίζει το δίσκο μουА Zoro поддерживать дискΚι εσύ αγάπησες τη μοναξιά της σιωπήςА ты любишь одиночество молчанияΚαι δεν παίρνει κανείς το σεντόνι σουИ никто не звонит ... простынюΚι έφυγες γρήγορα και βιαστικά γιατί νιώθεις καλύτερα μόνη σουИ ушел быстро и поспешно, потому что ты чувствуешь себя лучше самаΚάποια πράγματα δε τα ξεχάσαμεНекоторые вещи не забылиΤριγυρίζω στα μέρη που αράζαμεИду в места, которые мыΟι φωνές των παιδιών και τα χρόνια μαςГолоса детей, и наших летΟι φωλιές των πουλιών στα μπαλκόνια μαςГнезда птиц на балконах намΘυμάμαι να πίνεις τον ΒόσποροЯ помню, ты пьешь БосфорΈνα σώμα από ασβέστιο και φώσφοροКорпус из кальция и фосфораΘετικός όπου έδαφος πρόσφοροПоложительный, где почва благодатнаяΑγαπούσες πολύ το ποδόσφαιροОчень сильно любили футболΠεράσαν φεγγάρια πολλά κι ίσως λίγο να απομακρυνθήκαμε φίλεПрошло уже целых лун много, и, возможно, немного отдалились друг от друга, другΜα τα φεγγάρια δεν σβήνουν απλάНо спутники не выключается, простоΚι οι φιλίες δεν χάνονταιА дружба не теряетсяΈτσι δεν είναιНе так лиΑν κάτι μας πήγε μπροστά είναι ο σεβασμός, ο ελιγμός και το ήθος μαςЕсли что-то наши пошли вперед-это уважение, этот маневр и в нашей традицииΗ πλατεία που στήθηκε ο μύθος μαςПлощадь, созданный миф намΓειτονιές που ταξίδεψε ο στίχος μαςРайоны, которые путешествовали наш стихΕγώ λάτρεψα αυτά που δε φέγγουνεЯ люблю то, что не φέγγουνεΕίδα δίπλα μου ανθρώπους να φεύγουνεЯ видел рядом со мной люди уходятΌπως φθείρει το κύμα τις βάρκες μαςКак изнашивается волна шлюпок намΈτσι αλλάζαν οι σχέσεις κι οι ανάγκες μαςТак αλλάζαν отношения и наши потребностиΠόσο στ'αλήθεια το ζήσαμεКак на самом деле жилиΚαι ποσο στ'αλήθεια πεθάναμεИ сколько на самом деле мы умерлиΠόσο αξίζαν οι αναστεναγμοί μας αυτοίКак αξίζαν мои глубокие вздохи нас ониΚι όλες οι υποχωρήσεις που κάναμεИ все отступает, которые мы сделалиΛάτρεψα αυτά που δε φέγγουνεМне понравилось то, что не φέγγουνεΕίδα δίπλα μου ανθρώπους να φεύγουνεЯ видел рядом со мной люди уходятΌπως φθείρει το κύμα τις βάρκες μαςКак изнашивается волна шлюпок намΈτσι αλλάζαν οι σχέσεις κι οι ανάγκες μαςТак αλλάζαν отношения и наши потребностиΠόσο στ'αλήθεια το ζήσαμεКак на самом деле жилиΚαι πόσο στ'αλήθεια πεθάναμεИ насколько на самом деле мы умерлиΠόσο αξίζαν οι αναστεναγμοί μας αυτοίКак αξίζαν мои глубокие вздохи нас ониΚι όλες οι υποχωρήσεις που κάναμεИ все отступает, которые мы сделалиΕγώ λάτρεψα φίλους αόρατουςЯ люблю друзей невидимыхΚουβαλάω μέσα μου τα δώρα τουςВынашивать их подаркиΣτην ανάγκη ήταν πάντα εκεί γιατί γούσταραν να'ναιПри необходимости он всегда был там, потому что хотели бытьΔε χάναν την ώρα τουςНе χάναν времяΤις φορές που με παίρνει από κάτωРаз, когда он внизΛέγαν άνοιξε είμαι από κάτωГоворили, открыл я из-подΚι ότι πιο παλαβό στο μυαλό μου ερχότανεИ, что наиболее сильный удар по голове ездилаΞέρω θα μου'λεγαν καν'τοЯ знаю, вы μουλεγαν кантуΔε με νοιάζει πολύ το που έφτασεςМне все равно, спасибо, что тыΣήμερα πες μου από που ξεκίνησεςСегодня расскажи мне, с чего началΜη μου λες για όσα δύσκολα ξέχασεςНе говори мне о том, что вряд ли ты забылΠήγαινε βρες μόνο αυτούς που πεθύμησεςНайди тех, кто соскучиласьΜη μου λες για τις επιτυχίες σουНе говори мне об успехах твоегоΣήμερα μίλα μου για τις θυσίες σουСегодня расскажи мне для жертвы тебеΚαι μου λείπουνε οι αγκαλιές οι σφιχτέςИ мне λείπουνε объятия эти плотныеΚαι οι πιο ζωηρές χειραψίες σουИ самые яркие рукопожатия тебеΠριν να φύγω για πάντα ακούω εμέναПрежде чем я уйду навсегда, я слышу, меняΚαι μένω για λίγο ακίνητοςИ я живу не двигайсяΠριν σου πω όσα μέσα μου έχω καιρόПрежде, чем расскажу, что внутри меня, я давноΠάντα μένω για λίγο αμίλητοςВсегда живу на некоторое время молчаниеΚαι τα βλέμματα δε τα τραβάωИ их взгляды не тянуΘέλω πια να περνάω απαρατήρητοςЯ хочу больше проводить незамеченнымΦεύγω πριν σταματήσει η καρδιά να χτυπάει δυνατάЯ ухожу до того, как остановится сердце начинает бешено стучатьΚαι νιώσω ανεπιθύμητοςИ чувствую не радыΕδώ βράζει το αίμα και παίζει συναίσθημαЗдесь кипит кровь и играет чувствоΛογική έχουν μόνο οι ουδέτεροιЛогика есть только у нейтральныеΧίλιες αλήθειες μαζί δεν νικάνε ένα ψέμαТысячу истин вместе не побеждают ложьΚι ερχόμαστε δεύτεροιА мы идем вторымиΔεν ρωτάμε το πόσο σωστοίМы не спрашиваем, насколько правыΤώρα ρωτάμε το πόσο ελεύθεροιТеперь мы спрашиваем, насколько свободноΚαι με ξέρεις είμαι εγωιστήςИ ты меня знаешь, я-эгоистΓια να έρθω θέλω πρόσκληση ιδιαίτερηДля того, чтобы приехать хочу, особое приглашениеΕγώ λάτρεψα αυτά που δε φέγγουνεЯ люблю то, что не φέγγουνεΕίδα δίπλα μου ανθρώπους να φεύγουνεЯ видел рядом со мной люди уходятΌπως φθείρει το κύμα τις βάρκες μαςКак изнашивается волна шлюпок намΈτσι αλλάζαν οι σχέσεις κι οι ανάγκες μαςТак αλλάζαν отношения и наши потребностиΠόσο στ'αλήθεια το ζήσαμεКак на самом деле жилиΚαι πόσο στ'αλήθεια πεθάναμεИ насколько на самом деле мы умерлиΠόσο αξίζαν οι αναστεναγμοί μας αυτοίКак αξίζαν мои глубокие вздохи нас ониΚι όλες οι υποχωρήσεις που κάναμεИ все отступает, которые мы сделалиΛάτρεψα αυτά που δε φέγγουνεМне понравилось то, что не φέγγουνεΕίδα δίπλα μου ανθρώπους να φεύγουνεЯ видел рядом со мной люди уходятΌπως φθείρει το κύμα τις βάρκες μαςКак изнашивается волна шлюпок намΈτσι αλλάζαν οι σχέσεις κι οι ανάγκες μαςТак αλλάζαν отношения и наши потребностиΠόσο στ'αλήθεια το ζήσαμεКак на самом деле жилиΚαι πόσο στ'αλήθεια πεθάναμεИ насколько на самом деле мы умерлиΠόσο αξίζαν οι αναστεναγμοί μας αυτοίКак αξίζαν мои глубокие вздохи нас ониΚι όλες οι υποχωρήσεις που κάναμεИ все отступает, которые мы сделали

Поcмотреть все песни артиста