Μόνος μου δεν ένιωσα ποτέ μες στην Αθήνα
Τρεις ασφαλίτες πίσω απο κάθε μου βήμα
Τα πιο καλά μου live γίναν με ντουντούκα σε χώρο εργασίας
Μα βίντεο τα 'χουν μόνο οι ρουφιάνοι της εργοδοσίας
Η λογική τους πάει να με τρελάνει
Η θλίψη μου είναι άνευ σημασίας
Τα θέματα πηδάω όταν η κρίση μου χωλαίνει
Καλύτερα η απάντηση να είναι οργανωμένη
Γράψαμε για κατάθλιψη και θίχτηκε ο ανδρισμός
Τότε μας κοροιδεύανε μετά το κάναν trend
Μα πιάσαν τα μισά κι αυτό είναι εκλεκτικισμός
Σου είπα και γι' αγώνες και με έκανες unfriend!
Κι αφού η ιστορία γράφετε απ' τους νικητές
Πες με αποτυχία ή κακοποιό σεσημασμένο
Τα άκυρα που έριξα σε διοργανωτές
Παράσημο τα έχω στο λαιμό μου κρεμασμένο
Κι αφού η επιστήμη τους γιατρεύει τις πληγές
Γιατί δεν έχουν φάρμακα στις φτωχογειτονιές
Γιατί αντι η γνώση να ελαφραίνει τις δουλειές
Πετάνε τους εργάτες κι αγοράζουν μηχανές
Να γλυτώνουν μεροκάματα οι πολυεθνικές
Και το χάσμα να γίνεται ακόμα πιο αχανές
Ο γιατρός πάει να μου πεί ότι όλα αυτά είναι εμμονές
Αλλά δεν το 'χει
Ψήσου να λες και κάνα όχι!
Μπορεί το τέλος μου να έρθει πριν το τέλος τους
Θέλω την πτώση μου να κάνω απωθημένο τους
Είμαι καλός μα όχι ο αγαπημένος τους
30 χρόνια παίζω πιάνο στο μπουρδέλο τους
Μου λέν' να μπώ στο ρεύμα τώρα που γυρίζει
Κι εγώ ραπάρω στη νταλίκα που έρχεται να με πατήσει
Η καλή ζωή μου έκανε μάτια γλυκά
Ψήσου να λες και κάνα όχι αν ζεις ακόμα τελικά!
Δεν θέλω να ζητάς απλά καλύτερο μισθό
Γιατί άμα στον δώσουνε θα πεις κι ευχαριστώ
Σκατά στο διπλανό
Κερί στην Παναγία και στον Χριστό
Που δεν σ' έκανε χειρώνακτα Αλβανό
Κι ο μόνος τρόπος που 'χω για λεφτά απ' την μουσική
Είναι το στούντιο να κάνω airbnb
Φιλότεχνοι τουρίστες που πληρώνουν για να δούν την παρακμή
Κι όχι δε θεωρώ τέχνη την μαγειρική
Κι είναι άλλο πράγμα να δηλώνεις γενικά πως οι ναζί είναι κακοί
Κι είναι άλλο να τους φθείρεις κάθε μέρα
Όλοι ζητάν καριέρα ή έστω κάνα ξεροκόμματο
"Δεν ξέρω και δεν είδα, ελεήστε τον αόμματο"
Γκρινιάζουν από το σαλόνι τους
Λένε πως ο κόσμος δεν αλλάζει
Λες και ρωτήσαμε την γνώμη τους
Τσάμπα τσαμπουκαλεύονται οι mc's
Μαλακίες!
Κορίτσια που δε φταίν' παρενοχλούνται στις πλατείες
Τσιγαρίλα στο ιδρωμένο μου μακό
Ξύπνησα πάλι με καύλες να μου κάνω κακό
Θέλουνε των προσδοκιών να κατεβάζω τον πήχη
Σαν τα πρεζόκουμπα που μου συνταγογραφούν στην τύχη
Πανηγυρίζουν τώρα για το δήθεν τέλος των δεινών
Ταχυδακτυλουργοί των αριθμών
Λες κι είναι η ζωή μου μέσος όρος των ζωών
Ενός πλουσίου και 99 φτωχών
Μπορεί το τέλος μου να έρθει πριν το τέλος τους
Θέλω την πτώση μου να κάνω απωθημένο τους
Είμαι καλός μα όχι ο αγαπημένος τους
30 χρόνια παίζω πιάνο στο μπουρδέλο τους
Μου λέν' να μπώ στο ρεύμα τώρα που γυρίζει
Κι εγώ ραπάρω στη νταλίκα που έρχεται να με πατήσει
Η καλή ζωή μου έκανε μάτια γλυκά
Ψήσου να λες και κάνα όχι αν ζεις ακόμα τελικά!