Έρχονται μέσω νεφών
Απ' τον Αχέροντα ως το σπήλαιο των λιμνών
Κι απ' το βουνό των στεναγμών ως τους Δελφούς
Απ' την κοιλάδα των μουσών στο πανταβρέχι
Κι είναι η Ελλάδα μονοπάτι των νεκρών το βράδυ ακούς
Ακούς τα βήματα σκιών
Λυγμούς και ψίθυρους παιδιών
Σαν παράθυρα που τρίζουν
Σαν πόρτες που χτυπούν
Έχουν χείλη που φιλούν και δυο χέρια
Άλλον τον φέρνει η πεθυμιά
Κι άλλον εκδίκηση τον σέρνει
Τον καίει μέσα του φωτιά
Θαρρείς τον σπρώχνουν οι ανέμοι
♪
Άλλος γυρνάει για να δει ξανά τον τόπο που μεγάλωσε
Κι άλλος να μονιάσει με έναν συγγενή που μάλωσε
Άλλος για να βρει και να σκοτώσει το φονιά του
Κι άλλος να αγκαλιάσει τα παιδιά και την κυρά του
Άλλος για να αλλάξει κάτι λίγα στην διαθήκη του
Κι άλλος για δει μια τελευταία φορά το σπίτι του
Ο ποιητής για να διορθώσει
Κάποιον στίχο από ένα ποίημα του
Αυτόν που κάποιοι φίλοι του
Τον χάραξαν στο μνήμα του
Ο βασιλιάς που πέρασε μία ζωή στον πλούτο
Όντας φτωχός σαν έφυγε από τον κόσμο τούτο
Γύρισε και χάρηκε την φτώχεια του γελώντας
Και πέρασε την μέρα του μια θάλασσα κοιτώντας
Δυο φίλοι συζητούν για ανδραγαθήματα της νιότης
Κι ο μόνος που δεν γύρισε ακόμα είναι ο προδότης
Κι εγώ είμαι έξω απ' την πόρτα σου
Κι έξω απ' το παραθύρι σου
Ανθίσανε τα γιασεμιά
Και εγώ ήρθα για χατίρι σου