Δε φταίω εγώ, δε φταις εσύ
μπορεί να φταίει το νησί
μας μάγεψε, μας πήρε τα μυαλά.
Το μπλε της θάλασσας μεθάει
το άσπρο των σπιτιών μας πάει
μας έδεσε για πάντα μας κρατάει.
Σ' αυτή την πόλη την τρελή
πού να το είχα φανταστεί
δεν είσαι αυτός που γνώρισα εκεί.
Θυμάμαι εκείνο το νησί
που ο έρωτας για πάντα ζει
κι εμείς οι δυο τον ζήσαμε μαζί.
Μη μου μιλάς για καλοκαίρια
για ακρογιαλιές και αστέρια
πες μου μονάχα πως κι εδώ το ίδιο μ' αγαπάς.
Μη μου μιλάς για καλοκαίρια
για ακρογιαλιές και αστέρια
πες μου μονάχα πως κι εδώ το ίδιο μ' αγαπάς
Μ'αγαπάς.
Αλλού εσύ, αλλού εγώ
δεν έχω χρόνο να σε δω
βρισκόμαστε μονάχα Κυριακές.
Και είναι τόσο ειρωνικό
πως μ' αγαπάς και σ' αγαπώ
μας το θυμίζουν κάποιες διακοπές.
Μη μου μιλάς για καλοκαίρια
για ακρογιαλιές και αστέρια
πες μου μονάχα πως κι εδώ το ίδιο μ' αγαπάς.
Μη μου μιλάς για καλοκαίρια
για ακρογιαλιές και αστέρια
πες μου μονάχα πως κι εδώ το ίδιο μ' αγαπάς.
Αγάπες καλοκαιρινές
που είστε τόσο δυνατές
χαθήκατε στης πόλης τα στενά.
Η θύμησή σου δυνατή
η παρουσία σου στεγνή
στη σκόνη αυτού του δρόμου θα χαθεί.
Μη μου μιλάς για καλοκαίρια
για ακρογιαλιές και αστέρια
πες μου μονάχα πως κι εδώ το ίδιο μ' αγαπάς.
Μη μου μιλάς για καλοκαίρια
για ακρογιαλιές και αστέρια
πες μου μονάχα πως κι εδώ το ίδιο μ' αγαπάς.
Μ' αγαπάς.