İsmini bir duvara yazmaya cesaretim olsaydı
Türkan Şoray yazardım
Bırakıp giderken beni, gücüm olsaydı
İzzet Günay olur, oturur ağlardım
El değmemiş gecelerinde yazlık sinemaların
Neşe Karaböcek dinlemekti aslında seni sevmek
Her şarkı yeni çıkardı
Bir film hikayesinden ipek kanatlarla
Emel Sayın bakardı ara nağmesinden hayatın
Parayla alınıp satılamayan bir mahallede otururdu Belgin Doruk
Nasıl seviceğimizi gariban bir sabahın tenhasında
Yılmaz Köksal öğretti
Ben seni özleyince her şey Ayhan Işık
Sen terkedip gidince her yerinle Fatma Girik
On dakika ara verilince
Geçerdi Ömrümüzden Sadri Alışık
Münir Özkul bakıyordu bütün fukara evlerine
Akşamları gizlice yaşama sevincini koyup bir torbanın içinde
Ömerciklerin kapısına bırakıyordu sessizce
Sadece Filiz Akın ağlıyordu
Bir kadının ayakları suya değince
Yine de ismini bir duvara yazmaya cesaretim olsaydı
Türkan Şoray yazardım
Hem kadere kem kedere inanıyordu Kadir İnanır
Bütün mazlumlarıyla birlikte İstanbul'un
Bir dodge kamyonun üstünde Kadir Savun
Tutuyordu Anadolu yollarının çetelesini
En güzel Ediz Hun aşık oluyordu içimizde
İnsan sevince Cüneyt Arkın gibi
Kavga yakışıyordu hepimize
Hülya Koçyiğit'i ise kınalı yapıncağında saklıyorduk anılarımızı
Mazi en danyal topatan tarafıyla kanatırken kalbimizi
Portakallı bir gazoz içmek için
Erol Taş'ın kahvesinde bekliyorduk Sema Özcan'ı
Balatlı Arif, Yılmaz Güney, Serdar Gökhan
Ve arka mahallesiyle bütün geçmişimizin
Yine de ismini bir duvara yazmaya cesaretim olsaydı
Türkan Şoray yazardım
Bırakıp giderken beni, gücüm olsaydı
İzzet Günay olur, oturur ağlardım