Beni dünyaya çağırma
Ona geldim fenâ gördüm
Demâ gaflet hicab oldu
Ve nur-u Hak nihan gördüm
Bütün eşya u mevcudat
Birer fâni muzır gördüm
Vücut desen, onu giydim
Ah, ademdi, çok belâ gördüm
Hayat desen onu tattım
Azap-ender azap gördüm
Akıl ayn-ı ikab oldu
Bekàyı bir belâ gördüm
Ömür ayn-ı heva oldu
Kemâl ayn-ı heba gördüm
Amel ayn-ı riya oldu
Emel ayn-ı elem gördüm
Visal nefs-i zevâl oldu
Devâyı ayn-ı dâ gördüm
Bu envar zulümat oldu
Bu ahbabı yetim gördüm
Bu savtlar nây-ı mevt oldu
Bu ahyâyı mevat gördüm
Ulûm evhâma kalb oldu
Hikemde bin sekam gördüm
Lezzet ayn-ı elem oldu
Vücutta bin adem gördüm
Habib desen onu buldum
Ah, firakta çok elem gördüm
Demâ gaflet zevâl buldu
Ve nur-u Hak ayan gördüm
Vücut burhan-ı Zât oldu
Hayat, mir'ât-ı Haktır, gör
Bütün zerrat-ı mevcudat
Birer zâkir, müsebbih gör
Eğer Allah'ı buldunsa
Bütün eşya senindir, gör
Eğer hakikî abd-i hüdâbin isen
Hudutsuz bir safâdır, gör
Hesapsız bir sevap var, tad
Nihayetsiz saadet gör
Ey nefsim! Kalbim gibi ağla ve bağır ve de ki:
Fâniyim, fâni olanı istemem
Âcizim, âciz olanı istemem
Ruhumu Rahman'a teslim eyledim, gayr istemem
İsterim, fakat bir yâr-ı bâki isterim
Zerreyim, fakat bir şems-i sermed isterim
Hiç ender hiçim, fakat bu mevcudatı umumen isterim
El Bâkî-Hüvel Bâkî