تنها نشستم با خودم بغضم گرفته
من باز دلتنگت شدم بغضم گرفته
تو فکر حال من نباش و زندگی کن
گریه ام نمیگیره، یه کم بغضم گرفته
من دیگه زیر چتر تو بارون راه نمیرم
من تا سر این کوچه هم تنها نمیرم
دور و برم نقاشی زندون کشیدم
میخوام برعکس تو زندونی بمیرم
ترسو شدم بی تکیه گاهی درد داره
هیشکی نمیتونه ازم سر در بیاره
هی نامنظم میتپه قلب مریضم
اونم یه جورایی دیگه طاقت نداره
پروانه میشم، شمع روشن کن عزیزم
چشماتو بازم قبله ی من کن عزیزم
برگرد خونه مثل اون روزه که رفتی
مثل همیشه ام، شمع روشن کن عزیزم
دیدی هی میری نمیشه، خسته میشی، دیدی؟
میگی این دفعه آخره، میگیره، نمیشه
کُنج میشینی، پر بسته میشی
دیدی؟ ترحم میکنن غصه نخور پسر
میریزی بهم، مثل شیر تو قفس پَر بسته میشی
دیدی؟ اصلاً حرفاتو نمیفهمن
لا نعره هات میری خفه میشی
دیدی؟ میری قدم بزنی حرف نشنوی
میگی کجا برم؟ رفیقم این شهر من بد غریب کشه
دوستت میشه تا لب آب میبره و تشنه میکشه
ها؟ یالاندی دنیای بی تو عشق
عشق این روزا همش مال دیوونه هاست
سینه سوخته ها همش کنج مِی خونه هان
مِی خونه هارم بسته نیست امیدی
از شهر دیوونه ها رفتن و بی تو گیریم، ندیدی؟
ندیدی؟ سگ دو میزدم من، درجا میزدم
نه به عشقت، به دنیا بد فنا میزدم
که تو رو داشتم و زندگیمو
زندگی من خسته رو زندگی خورد
هر چی میخوردیم سِر نمیشد
میمرد و زنده میشد تا پول درآد
نشد در نیومد انگاری باس بیاد جون درآد
ما که چیزی نخواستیم اوس کریم لا نوکرات
فقط بذار دخل با خرج یه جوری جور درآد
ترسو شدم بی تکیه گاهی درد داره (بذار جو درآد)
هیشکی نمیتونه ازم سر در بیاره
هی نامنظم میتپه قلب مریضم
اونم یه جورایی دیگه طاقت نداره
پروانه میشم، شمع روشن کن عزیزم
چشماتو بازم قبله ی من کن عزیزم
برگرد خونه مثل اون روزه که رفتی
مثل همیشه ام شمع روشن کن عزیزم
(دیدی هی میری نمیشه، خسته میشی، دیدی؟)
(میگی این دفعه آخره، میگیره، نمیشه)
(کنج میشینی، پر بسته میشی)
(دیدی؟ ترحم میکنن غصه نخور پسر)
(میریزی بهم، مثل شیر تو قفس پَر بسته میشی)
علی لهراسبی، حمید صفت
تنظیم: محمد ناهیدی