Eens, in't Johre 1380
Geev dat hooch in'n Noorden groten Krach
Denn eerst flögen Füüst un broken Knoken
Denn floog Störtebeker ut de Stadt
Doch dat Schicksal vun disse Familie
Traditschoon, dree Bröder, allens in't Lot
Nehm sien Wenn nich denn, as düt eens scheh, nee
Man mit jemehr Grootmoder ehr Dood
Harr se in Schanghai dat Opium smuggelt
Weer se glieks ehr Enkels grote Held.
Man in't Radio höört nu de Bröder
Vun den Waal un dat rüükt ok na Geld
Also trocken se snell na den Strand hen
Neven'n Waalfisch segen se en Mann.
Doch se schoven nich mit em den Ries trüch
Man in sien Gesicht de flache Hand
Nich veel later geev dat al wat Nieget
Plaans för all dat Gräsig, wat noch kümmt
Dat Geschäft leet sik nochmal vergröttern
Wörrn welk Immobilien eenfach rüümt
Dorüm lepen se in disse Kneipe,
De sik AHAB nöömt, an'n Haven liggt.
Un dat gifft en Saalslacht, de sik sehn lett
Bit't de Steerns bit vör all Ogen stiegt
Un wat leert wi nu vun uns dree Bröder
Wat is de Moral vun de Geschicht?
Mit de Fuust kümmst du villicht an Knete
Aver glücklich warrt een dordörch nicht