Το λυρικό κομπρεσέρ
σκάει να οργώσει τη φάση λες και ήταν τρακτέρ
κάθε μου track ένα αστικό ντοκιμαντέρ κι εγώ πίσω από την κάμερα σαν οπερατέρ
βουλωνω στόματα που ραπάρουν με autotune
και μετά ανοίγουν μονάχα για να καταπιούν
έχω λόξυγγα πάλι, ρουφιάνοι με συζητάνε
κι όταν οι μπάτσοι ρωτάνε, τότε κελαηδάνε
όλη τη μέρα καπνίζω κι έχω ένα πόνο στο στήθος όλη τη μέρα γυρίζω,
μα νιώθω μόνος στο πλήθος
πιάνω δουλειά μες το υπόγειο σαν ανθρακωρύχος
εδώ πέφτουν στρατιώτες μα και άμαχο πλήθος
αυτής της πόλης τα τετράγωνα θυμίζουν σκακιέρα
τα κυριλέ μαγαζιά της μου μυρίζουν χολέρα
άι στο διάολο, που την έχεις δει την καλημέρα;
άσε μου λίγο αέρα, τράβα γαμήσου πιο πέρα
Που την έχεις δει την καλημέρα;
ό, τι καλό υπήρχε έγινε τέφρα πάλι έχω ξυπνήσει με νεύρα
μη μου μιλάς καθόλου, θα βγούμε σέντρα από τη γη των νεκρών,
των εσχάτων καιρών των ερπετών αφεντών,
μες σε κλουβιά από μπετόν
σκλάβοι των συσκευών,
όλοι πίνουν stedon
ταΐζουμε μόνο σκατά τα μυαλά των παιδιών
πόσες φορές πρέπει να ζήσουμε το παρελθόν;
θα στραφούν τα όπλα εναντίον αληθινών εχθρών;
χαμένοι μέσα σε διαφημιστικά σποτ
ένας στρατός δισεκατομμυρίων ρομπότ τα δόντια σφίγγω, φτύνω τα placebo
μες τις γειτονιές παλεύω σαν τον Κimbo εκπέμπω από το λόφο για τα παιδιά indigo
όλοι οι μπάτσοι ψόφο και φωτιά στο ασφαλίτικο (1312)
καλημέρα θα ναι όταν σπάσουμε τις αλυσίδες
όταν σπάσουμε τα πρόσωπά τους σα ρυτίδες
μετά Χριστόν δύο χιλιετηρίδες
Σκρα 36 και Πυραμίδες
Που την έχεις δει την καλημέρα;
ό, τι καλό υπήρχε έγινε τέφρα
πάλι έχω ξυπνήσει με νεύρα μη μου μιλάς καθόλου,
θα βγούμε σέντρα μου λες
ωραίος καιρός ας είχα εγώ τα φράγκα και ας ήτανε βροχερός
ό, τι έχει μείνει, έχει διαλυθεί ολοσχερώς
μέσα στην τρικυμία πως να κρατηθείς σταθερός;
Που την έχεις δει την καλημέρα;
ό, τι καλό υπήρχε έγινε τέφρα πάλι έχω ξυπνήσει με νεύρα
μη μου μιλάς καθόλου, θα βγούμε σέντρα