Λες πως αν ζούσε ο Λεκτικός ότι θα τα λεγα αλλιώς
Στο bcc μαλακισμένο δεν έπαιζε φασισμός
Κι όπως σε κάθε crew που έχω μπει, έπαιζα βασικός
Κι απ'αυτούς που συνεχίζουν ακόμα, ο πιο καυτός
Αν ο Αντρέας ήταν εδώ, θα'ταν περήφανος που
Βγήκε ένας τέτοιος mc από το barcode crew
Και που απ'τις εποχές που δούλευα στο barcode tattoo
Τα χώνω ακόμα με λύσσα και πείσμα γαϊδουριού
Και συνεχίζει η ιδέα, μένει ακόμα η ίδια
Με νέα άτομα αλλά ακόμα σαν τα μυρμήγκια
Σκάβουμε μεθοδικά τη γη κάτω απ'τα πόδια σας
Μέχρι να βουλιάξετε απότομα στον κόσμο μας
Δε θέλω φράγκα φίλε, ούτε δουλειά γραφείου
Μονάχα να γεμίζω τις γραμμές του τετραδίου
Μ'αυτούς τους στίχους που χουνε τη γεύση παραθείου
Μέχρι να γίνω μόνιμος κάτοικος νεκροταφείου
Αυτό θα κάνω και στ'αρχίδια μου τι λεν τριγύρω
Μα αρκεί να έχω δυο ευρώ να φάω ένα γύρο
Αν θέλεις μάχη, δε θα αντέξεις ούτε ένα γύρο
Τι αξία θα χουν τα χρυσά σου όταν σε διασύρω;
Μια ντόπα λούπα, ντόπα ταμπούρα, μια ντόπα μπότα
Και ντόμπρα λόγια, αυτό ειν'το ραπ για μένα κι είναι πάνω απ'όλα
Δε βλεπω εξέλιξη καμιά σ'αυτή τη νέα μόδα
Μυρίζει μόνο μπόχα, σα χεσμένη κιλότα
Επικίνδυνος λόγος, σαν σκισμένη καπότα
Και εγκυμονείται πόνος, επιλογή ο δρόμος
Επιμονή και μόχθος
Και τους αφήνω τέζα σαν αναισθησιολόγος
Είπα για κόσμο, βγήκα μίλησα μ'ονόματα
Ήταν ανάγκη να βουλώσουν κάποια στόματα
Μα τώρα φτάνει πια, αφήστε τα κουτσομπολιά
Κι ακούστε τη μουσική, μην είστε πρόβατα
Η χώρα είναι μικρή, θα μου τα πεις κι από κοντά
Χωρίς το πληκτρολόγιο να δω, πουλάς μαγκιά;
Ήρθανε κι άλλοι σαν εσένα ρε πιτσιρικά
Και φύγανε γαμημένοι πανηγυρικά