Νιώθω βαθιά την βρωμιά στον αέρα
Που κλέβει ανάσες νύχτα και μέρα
'Ασχημα κτίρια από ψηλά με κοιτάνε
Άψυχη πόλη ποιός ξέρει που πάμε
Μία βοή στον αέρα πλανάται
Στην ίδια πόλη που ποτέ δεν κοιμάται
Άλλοι γυρίζουν και άλλοι πάνε
Σαν τα μυρμήγκια με προσπερνάνε
Και περιμένω να' ρθεί καλοκαίρι
Σε μία θάλασσα στου αιγαίου τα μέρη
Να με κρατήσει για πάντα και μένα
Να μη γυρίσω ποτέ πια για σένα
Είν' ένα χάος δε χωράμε πια όλοι
Αναστενάζουν οι βρώμικοι δρόμοι
Είναι οι δρόμοι που πουλιά κελαηδούσαν
Κι οι γειτονιές που μικρός τριγυρνούσα
Όλοι οι φίλοι που ποτέ πια δε βρίσκω
Παίζουν κρυφτό με κάποιο άγνωστο ίσκιο
Καθώς τα βλέπω μια ευχή ψυθιρίζω
Κι ακουμπισμένος στην άμμο δακρύζω