Edith Piaf wyje z bólu na swoim głodzie
Wszyscy tańczą, lecz nikt jej tutaj nie słucha
Na parkiecie panują twarde poglądy
Wolisz czyste wakacje czy brudne rządy?
Zgłupkowany świat bredzi coś, bredzi
Strzępy i odpady, śmieci z sieci
Ja służę tak społeczeństwu, że mu wcale nie służę
Ja służę tak społeczeństwu, że rutynę burzę mu tu
Ja służę tak społeczeństwu, że mu właśnie nie służę
Ja służę tak społeczeństwu, że nie muszę, kiedy muszę, o tak
Właśnie o tak, tak
Nikt mnie nie zna na świecie, tylko tutaj w tym bajzlu
Jestem totalnie swojski, podrzędnie polski
Słowo jednak czasami jest nieśmiertelne
I dlatego artyści zawsze muszą być wolni
Zgumkowany świat ciszy chce, ciszy
Nikt jej tutaj jednak już nie słyszy
Ja służę tak społeczeństwu, że mu właśnie nie służę
Ja służę tak społeczeństwu, że rutynę burzę mu tu
Ja służę tak społeczeństwu, że mu wcale nie służę
Ja służę tak społeczeństwu, że nie muszę, kiedy muszę, o tak
Właśnie o tak, tak
Właśnie o tak
Właśnie o tak, tak
Właśnie o tak
Właśnie o tak, tak
Właśnie o tak
Właśnie o tak, tak