Bizi birbirimizden alıkoyan cesur yeni dünyada mahsur kaldık Çırpındıkça seğirir insafın Gün geçtikçe kafeslerimizde çürümeye yüz tutuyoruz Verdiğin her nefes artık ziyan Ve vicdanın artık omzunda bir yük. BİZDEN ÇALDILAR VİCDANI VE MERHAMETİ BİZDEN ÇALDILAR EVE DÖNÜŞÜN UMUDUNU Kim olduğunu bulmak için önce kendini kaybetmen gerek. Bizden çaldılar ufuktaki son umudu Çaresizce çırpınırken Hissettiğin kadar varsın. Arkasında gözlerimizi dolduran tüm kinler vardır Alışılmış ıstıraplar Muhtaç olduğun güveni sağlar Yalnız olmadığını hatırlamaya çalışırken Körelmiş kalplerin arasında Gökyüzüne bakan ellerimizi kırdılar Verdiğin her nefes artık ziyan.