Στου Κάτω Κόσμου τα σκαλιά Ο Νιός που κατεβαίνει Μιά Πεταλούδα συναντά Χρυσή και πλουμισμένη Ήντα γυρεύεις και ζητάς Σ'αυτό το μαύρο τόπο Που φυλακίζονται οι ψυχές Των άμοιρων ανθρώπων Η λαμπιράδα κι η ομορφιά Απ' τα χρυσά φτερά σου Στο βούρκο δεν ταιριάζουνε Που πέφτει η σκιά σου. Κι η Πεταλούδα δάκρυσε Και λέει του Νιοφερμένου Γιέ μου,δέν σε περίμενα Τόσο νωρίς, καλέ μου