Έκλεισα πόρτες, αμπαρωμένα μυστικά γυρεύουν στόματα. Καίω εικόνες μαζί να θρέψουν τη φωτιά στιγμές κι ονόματα. Και μοιάζουμε ένα. Κι όσο ραγίζει η αντοχή, γίνομαι ψέμα Και μοιάζουμε ένα. Μας καθρεφτίζει η βροχή. Διώχνω κομμάτια που είχα πετάξει μακριά και ξαναγύρισαν, Βρήκαν το δρόμο και πήραν όψη και φωνή και με πλημμύρισαν Και μοιάζουμε ένα. Κι όσο ραγίζει η αντοχή, γίνομαι ψέμα Και μοιάζουμε ένα. Μας καθρεφτίζει η βροχή. Χάνω το χρόνο μα αυτός βαδίζει στο κενό και με ανέχεται. Βρίσκει τον τρόπο να κάνει βόλτες στο βυθό και να μη βρέχεται. Και μοιάζουμε ένα. Κι όσο ραγίζει η αντοχή, γίνομαι ψέμα Και μοιάζουμε ένα. Μας καθρεφτίζει η βροχή.