Bir şiir daha başlıyor
Ama bu, asırlık bir şiirdir
On dört asırlık bir şiir
Peygamber sohbetinin
Şiirleşmiş ifadesidir
Şimdi o güne gidiyoruz
Yine bir yolculuğa çıkıyoruz
Yeni bir yolculuğa
Zaman ötesi zamanda
Ulvi bir vakitteyiz
Ve sanki biz, şimdi Asr-ı Saadetteyiz
İzhir ve celil otlarının o hoş kokusu yayılır
Mecenne sularının sesi gelir uzaktan
Şame ve Tufeyl dağları ninni söyler sahraya
Her şey uysaldır
Her şeyde nazlı bir gül edası
O'nun edası
Ve O'nun sohbeti
Dinleyenler sahabe topluluğu
Sanki başlarında bir kuş var,
Ve sanki o uçmasın diye pür dikkât
O'nu dinliyorlar
Aileden, maldan ve amelden bahsediyor.
Sohbet bitince Abdullah bin Kürz izin istiyor
"Ya Rasulallah!
Anlattıklarınızı şiir halinde söyleyeyim mi?
İzin verir misiniz?"
Hazreti Peygamber
"Olur" buyuruyor
Ve Abdullah bin Kürz şiirine başlıyor
Ailem, yaptıklarım ve ben sanki üç kardeşiz
Ölüm yaklaştığında onları çağırıp konuşan biri gibiyiz
Adam kardeşlerine der ki
"Ölüm kapımı çaldı! Bana yardım edin
Geri dönülmez bir yolculuk başlıyor
Uzun ve güvenilmez
Bu hal karşısında bana nasıl yardım edebilirsiniz?"
Malı der ki
"Benden ayrılmadığın sürece
Her isteğini yerine getiririm
Ama ayrılık olursa aramızdaki dostluk biter
İstediğini benden şimdi al
Çünkü yakında ben, savrulan kumlar arasına katılacağım
Başka insanların olacağım
Beni sonraya bırakma, harca
Hızla yaklaşan ölüm gelmeden
Elini çabuk tut, hayır yap"
Ailesi de şöyle der
"Ben seni cidden sever
Seni herkesten üstün tutarım
Gücümü kuvvetimi senin için harcar, iyiliğini isterim
Ama iş ciddileştiğinde senin için ölemem
Ardından göz yaşı dökerim
Yüksek sesle ağlarım
Seni hayırla yâdederim
Cenazende bulunur
Gireceğin kabre kadar
O son durağına kadar
Hasretle tabutunu taşır
Sonra geri dönerim
Sanki aramızda hiç bir şey yokmuş gibi
Hiç birbirimizi sevmemiş gibi
Hiç birbirimizden sevgi görmemiş gibi"
İşte insanın ailesi
İşte desteği
Ve işte gerçek yüzü
Sonra ameli konuşur insana
"Ben, senin kardeşinim" der
"Sarsıntıların dehşetli anında
Benim gibi bir kardeş bulamazsın
Benimle mezarda karşılaşacaksın
Orda seni savunacağım
Hesap günü, ağır gelmesi için gayret gösterdiğin kefeye oturacağım
Beni unutma, değerimi bil
Ben üzerine titreyen merhametli bir öğütçüyüm
Seni hiç bir zaman yalnız bırakmam
İşte senin amelin
Vuslat günü kavuşacağın güzel amellerin"
Abdullah bu şiiri okuyunca
Rasulullah ve arkadaşları ağladılar
Ve o günden sonra
Hazreti Abdullah
Ne zaman ki bir topluluğun yanından geçse
Kendisini çağırır, şiirini okumasını rica ederlerdi
O da okurdu
Ve yine göz yaşı
Yine çağlayan sahabe yürekleri
Bu şiir asırlık bir şiirdi
On dört asırdır okunan bir şiirdi
Peygamber sohbetinin
Şiirleşmiş ifadesiydi