Eg prøva helde taket, men det glapp
Mista noko sjølv om eg aldri slapp
Med hav på elle kanter, sitt eg att
Og ulær ut mot vinden som det sangt
Det byn'a blese keldt, det e dårlig stelt
Fe ein som stenn igjen og har mista elt
Stenn i sola, men eg fryser
Harde fjell blei om te sand
Ho vakje lenger skimt a' lyset
Da kom du og heldt i mi hand,
Og synte meg vegen natt te natt
Eg kikkær på eit bilde, frå ei tid
Smiler brette, blid og bekjymringsfri
Men korta e eit vetugt, frå ein stokk
Som blei våt og knekt og konge, veit det godt
Ho gjor' det med sitt smil, så i tvil
For ho stikker meg i hjertet med ei pil
Og hjernen den kan friste
I eit steintegn, mann av glas
Men da stikker du i bristet,
Men du passar på at det ikkje gjeng i knas
Passar på ein stakkars mann av glas
Og hjernen den kan friste
I eit steintegn, mann av glas
Men da stikker du i bristet,
Men du passar på at det ikkje gjeng i knas
Passar på ein stakkars mann av glas