Eg va lengje bygdas mest berømte mambo,
Men sø trefte eg ei svensk som heitte Barbro.
Ho syns eg va fortjusande ock snell,
Høyr no høtt som hende på Pubben ein kveld.
Det va ei søt lite utspjåka jåle,
Men sø byrgja Nils å krafse å gnåle.
Han vart rasande då ho gav han klar beskjed,
Eg manna meg upp å sprang burt fe å hjelpe te.
Det small eg såg sjønnur og ei sol,
Sylvgutane song og gauken gol.
Ein engel kom flaksande forbi,
å nynna på ein svensktopp melodi:
Leende guldbruna ögon, har jag forelskat mig i.
Eg vakna i fangji te jåla,
Mens fyllikane klappa og skråla.
Ho va svensk og gav meg livshistoria si,
Ho va utdanna massøse og jobba litt på si.
Ho støtta meg burtette vegen,
Eg va blodut og skammeleg slegen.
Å det va høl i terilenbuksa mi,
Parkasen såg ikkje ut å verre si det bli.
Fe heime stod gamla og venta, den hurpa
Då ho såg meg i armane te jenta, helsikken au
Då fekk ho sjokk, å sø eit raseri, stakkars gamle skrøtt
Fe andre gong den kvelden, fekk eg kul i panna mi.
Sø va livet slutt som ongkarsmambo,
Eg flytta inn på hybelen te Barbro.
Ho budde i andre etasje,
I fysste va det solstudio og ekta fransk massasje.
Eg syns det va nytt å eksotisk,
Fe andre va det litt for erotisk.
Å stakkars meg eg sjønna ingenting,
Då glasrutune blei knusa å kvinnefronten storma inn.
"Jaggu gjekk det gali denna gongen au, Brabro flytta heim'att te Sverige, og eg flytta heim'att te mor"
Sei inte nei, sei kansje, kansje, kansje, kansje, kansje ikkje,
Heisann og hoppsan du gamla du fria og hei og hå