Powiedz mi, ogniu, bo nie wiem
Powiedz mi, jak ma być
Spalić wspomnienie i siebie
Spalić, by dalej żyć
Pozwól mi, ogniu, pamiętać
Wszystkie najgorsze sny
Cała ta miłość przeklęta
Zabrała siły i radość mi
Jakże tu, ogniu, nie kochać
Czym wszakże miłość jest
Tylko przygoda to płocha
Czy także zdrada i ciężki grzech
Pytałem ludzi - nie wiedzą
Pytałem Boga przez drzwi
Pytałem Diabła za miedzą
Nie usłyszałem nic
♪
Tak mi się to nic podoba
Tak odpowiada mi
Tak powiedziałem do Boga
Nic do mnie nie rzekł poprzez drzwi
Nauka we mnie zapadła
Dzięki i za tę myśl
Tak powiedziałem do Diabła
A Diabeł znów nie powiedział nic
Tym właśnie chcę się kierować
Tym właśnie pragnę być
Żyć, być, uparcie pracować
Żeby na koniec nie znaczyć nic
♪
Nieśmiertelności nie ma w pieśni
Umiera wszystko - cały świat
W pychę oblekli się współcześni
By stać się niczym z biegiem lat
W proch pójdą miasta, państwa, sfery
Religie, wiary, mrzonki, sny
Dążenia, prawdy i kariery
Krew, pot, miłości, gniew i łzy
♪
Umiera pamięć i pomniki
Ząb czasu zetrze w gwiezdny pył
Kto był tu kimś, ten będzie nikim
I nie ma twierdzy, by się skrył
Wstąpią się góry, morza, lasy
Tam zwierz ostatni wyda dech
Na pół rozpadnie świat dni naszych
Dobro i cnota, zło i grzech
Nicość zaledwie i aż, nicość prawie
Coś czego nie ma, a pełno go wszędzie
Nic nas otacza i nic piszczy w trawie
Nic było, nic jest i nic takoż będzie